Optioneel vrij is niet genoeg

Er zijn distributies die wij niet aanbevelen, die gebruikers wél de mogelijkheid geven om alleen vrije software te installeren. Met die mogelijkheid kan een gebruiker die zijn vrijheid genoeg waardeert, en nadenkt over de kwestie, die distributie zó instellen dat het zijn of haar vrijheid respecteert.

Een distributie waarmee dit mogelijk is, is duidelijk beter dan ééntje die deze mogelijkheid niet levert. Maar daarmee is die distributie nog niet aan te bevelen. De meeste mensen in onze gemeenschap zijn zich namelijk niet bewust van dit probleem. We kunnen van de meesten van hen niet verwachten dat ze niet-vrije software afwijzen alleen maar omdat de distributie die mogelijkheid aanbiedt. En we willen mensen niet richting installatie van niet-vrije software duwen. Onze gekozen methodes proberen dat te vermijden.

Dus als we overwegen een distributie aan te bevelen, laten we dit afhangen van wie we het gaan aanbevelen. Dat zouden bijvoorbeeld kunnen zijn:

1. Specifieke gemotiveerde vrije-softwareaanhangers waarvan we weten dat ze moeite zullen doen om niet-vrije software te vermijden.
2. Een grote en diverse groep zoals het algemene publiek.

We kunnen de distributie aanraden wanneer die een duidelijke en betrouwbare manier biedt om niet-vrije software te weigeren.

Echter, om een distributie aan het algemene publiek te kunnen aanraden, moeten we toezien op de criteria de we gebruiken: een expliciete belofte om geen niet-vrije programma's aan te bieden of te suggereren. Op deze manier weten we dat de distributie mensen niet in die richting zal leiden.

Welke distros moet een installeerbijeenkomst aanraden of installeren bij de bezoeker? Het is dan moreel bezwaarlijk om niet-vrije programma's aan te bieden. Echter, het publiek zal komen met computers met noodzakelijke niet-vrije stuurprogramma's of firmware blobs om ueberhaupt te kunnen werkten—zonder zal het niet lukken en bezoekers zullen afdruipen met het gevoel dat GNU/Linux een flop is.

Hier hebben we een middenweg voor bedacht: de bijeenkomst installeert de vrije distro. Daarna “zal de duivel”(een persoon met een duivelsmasker voor) aanbieden om de niet-vrije programma's te installeren die die machine nodig heeft.